توسط : فیلم سینمایی زمانی در ابدیت، ساخته مهدی نوروزیان و تهیه‌کنندگی نیکی کریمی، با ترکیبی از داستانی جذاب و بازیگرانی نام‌آشنا، توجهات بسیاری را در فضای سینمایی ایران به خود جلب کرده است. اما این اثر که برای نمایش در چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر برنامه‌ریزی شده بود، به دلیل تأخیر در ارائه نسخه نهایی و اختلافات مالکیتی از رقابت‌های جشنواره کنار گذاشته شد.
- کارگردان: مهدی نوروزیان
- نویسنده: مهدی نوروزیان، سپیده قربانی، علی اصغری و مهراوه نوری
- تهیه‌کننده: نیکی کریمی
- بازیگران: لیلا حاتمی، نوید پورفرج، بابک حمیدیان، عباس غزالی، بیتا فرهی، ترنم کرمانیان، مرجان اتفاقیان
- تاریخ پخش: ۱۴۰۳
- ژانر: درام
فهرست مطالب
داستان فیلم زمانی در ابدیت
فیلم زمانی در ابدیت داستان زندگی مریم (با بازی لیلا حاتمی) را روایت می‌کند. مریم، زنی میانسال است که همسرش به‌طور مرموزی ناپدید شده و او را به همراه دختر ۱۲ ساله‌شان در بلاتکلیفی رها کرده است. این ناپدید شدن نه‌تنها زندگی شخصی مریم را در بحران فرو می‌برد، بلکه پیچیدگی‌های جدیدی به مسیر زندگی او می‌افزاید. در تمام این مدت، امید به بازگشت همسر همچنان در قلب مریم و دخترش باقی مانده است، اما آیا این امید می‌تواند پاسخگوی پرسش‌های بی‌پایان آن‌ها باشد؟
بازیگران و عوامل تولید زمانی در ابدیت
یکی از نقاط قوت این فیلم، ترکیب بازیگرانی توانمند و شناخته‌شده است. لیلا حاتمی در نقش مریم، نوید پورفرج در نقش وحید، بابک حمیدیان در نقش سعید و عباس غزالی در نقش مرد دریا از جمله بازیگران اصلی فیلم هستند. همچنین زنده‌یاد بیتا فرهی، ترنم کرمانیان و مرجان اتفاقیان در این پروژه حضور دارند.
فیلم‌نامه این اثر توسط مهدی نوروزیان، سپیده قربانی، علی اصغری و مهراوه نوری به صورت مشترک نوشته شده است. از دیگر عوامل اصلی می‌توان به مسعود سلامی (مدیر فیلم‌برداری)، اسماعیل علیزاده (تدوین‌گر)، آرش گوران (موسیقی) و امیرحسین قاسمی (صداگذاری) اشاره کرد.
مکان‌های فیلم‌برداری و تولید
زمانی در ابدیت به‌طور کامل در ایران فیلم‌برداری شده است. این پروژه ۸۷ روز طول کشید و در لوکیشن‌هایی از جمله تهران، جزیره قشم، شهر ورزنه، استان مازندران و مناطق کوهستانی شمال ایران که هم‌مرز با دریای خزر هستند، فیلم‌برداری شد. این تنوع در لوکیشن‌ها به فضای بصری فیلم غنای بیشتری بخشیده و تضادهای جغرافیایی داستان را به تصویر کشیده است.
چالش‌های اکران در جشنواره فجر
این فیلم یکی از آثار مورد انتظار برای نمایش در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر بود. اما طبق اعلام روابط عمومی جشنواره، به دلیل عدم ارائه نسخه نهایی تا تاریخ هشتم بهمن ۱۴۰۳ و مشکلات ناشی از اختلافات مالکیتی، امکان حضور در این رویداد سینمایی را نیافت. دفتر جشنواره همچنین اعلام کرد که این فیلم به دلیل کمبود زمان جایگزین دیگری در بخش مسابقه نخواهد داشت و سانس مربوط به آن به چهار انیمیشن حاضر در بخش مسابقه اختصاص داده می‌شود. عدم نمایش این اثر در جشنواره فجر نه‌تنها باعث از دست رفتن فرصتی بزرگ برای معرفی آن شد، بلکه موجی از واکنش‌های متناقض را در میان مخاطبان و منتقدان به همراه داشت.
درباره کارگردان؛ مهدی نوروزیان
مهدی نوروزیان، کارگردان ایرانی-بریتانیایی، با کارنامه‌ای بین‌المللی وارد سینمای ایران شده است. او پیش‌تر با ساخت فیلم کوتاه «کشتن جو» (Killing Joe) در سال ۱۹۹۹ که نامزد دریافت جایزه اسکار شد، به شهرت رسید. همچنین فیلم بلند «لئو» (Leo) محصول سال ۲۰۰۲ با بازی جوزف فاینز و الیزابت شو از دیگر آثار برجسته او به شمار می‌رود.
زمانی در ابدیت نخستین تجربه سینمایی نوروزیان در ایران است. انتخاب نیکی کریمی به عنوان تهیه‌کننده و حضور بازیگرانی شاخص، نشان از اهمیت ویژه این پروژه برای نوروزیان دارد. او تلاش کرده تا با استفاده از توانایی‌های خود و تیمی حرفه‌ای، اثری با کیفیت و استاندارد جهانی ارائه دهد.
حاشیه‌ها و نقدهای اولیه
حاشیه‌ها پیرامون این فیلم از همان مراحل تولید آغاز شد. حضور نیکی کریمی در نقش تهیه‌کننده، که یکی از چهره‌های برجسته سینمای ایران است، به خودی خود مورد توجه قرار گرفت. همچنین ترکیب بازیگران این فیلم که شامل چهره‌های محبوبی همچون لیلا حاتمی و بابک حمیدیان هستند، به جذابیت آن افزوده است. منتقدان اولیه با اشاره به داستان پرکشش و تم‌های انسانی فیلم، از این اثر به‌عنوان یکی از امیدهای جشنواره یاد می‌کردند. با این حال، عدم حضور در جشنواره فجر، مانع از دیده شدن گسترده این فیلم در مرحله ابتدایی اکران شد.
کلام آخر
با وجود تمام چالش‌ها و حواشی، زمانی در ابدیت همچنان یکی از آثار مهم سینمای ایران در سال ۱۴۰۳ است.. توجه ویژه به جنبه‌های بصری، داستانی متفاوت و تیم بازیگری قدرتمند، همه از عواملی هستند که می‌توانند به موفقیت این اثر کمک کنند. در نهایت، زمانی در ابدیت نه‌تنها بیانگر بازگشت مهدی نوروزیان به سینمای ایران است، بلکه نشان‌دهنده همکاری موفقیت‌آمیز سینماگران داخلی و بین‌المللی در یک پروژه مشترک است. این فیلم فرصتی برای مخاطبان است تا از تلفیق هنر سینمای ایران با دیدگاه‌های جهانی بهره‌مند شوند.
