معرفی فیلم صبحانه با زرافه ها

فیلم صبحانه با زرافه ها آخرین ساخته سروش صحت است که قرار است آبان ماه ۱۴۰۳ در سینماها اکران شود. می‌توان گفت این فیلم که دومین اثر سینمایی صحت بعد از فیلم «جهان با من برقص» (۱۳۹۸) محسوب می‌شود، به نوعی نسخه ایرانی فیلم خماری محصول سال ۲۰۰۹ هالیوود است؛ پس اگر طرفدار فیلم های خماری ۱ و۲  بوده‌اید، احتمالا با فیلم صبحانه با زرافه ها ارتباط خوبی برقرار خواهید کرد و حسابی خواهید خندید.

در نشست خبری بعد از اکران فیلم صبحانه با زرافه ها در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر، سروش صحت به علت این شباهت اشاره کرد و گفت: «ابتدای این فیلم شبیه به فیلم «هنگ‌اور» [یا خماری] است؛ اما راستش را بخواهید زمانی که فیلمنامه را می‌نوشتیم اصلا به یاد آن فیلم نبودیم و بعدا متوجه آن شدیم. شباهت به آن فیلم وجود دارد؛ اما نیت ما شبیه‌سازی از «هنگ‌اور» نبوده است. این فیلم برآمده از اعتقادات من است.»

مشخصات فیلم

خلاصه داستان فیلم صبحانه با زرافه ها 

فیلم در مورد چند دوست و رفیق نزدیک است که در شب عروسی یکی از آنها اتفاقات ناگواری برایشان رخ می‌دهد. پویا با بازی هوتن شکیبا، مجتبی با بازی بهرام رادان، رضا با بازی پژمان جمشیدی، شاهین با بازی بیژن بنفشه‌خواه، دکتر با بازی هادی حجازی فر و سعید با بازی مجید یوسفی، شخصیت‌های  صبحانه با زرافه ها را تشکیل داده‌اند. 

داستان از چه قرار است؟ در ابتدای فیلم مردان خوش تیپ و کت و شلوار پوشی را می‌بینیم که یکدیگر را دکتر و مهندس خطاب می‌کنند؛ دکتر که هادی حجازی فر و مهندس هم شاهین، بیژن بنفشه خواه است. این چند دوست قرار است به عروسی دوستشان رضا بروند. رضا برای به ثمر رساندن این ازدواج و رسیدن به مریم خیلی زحمت کشیده و حالا پس از پنج سال به خواسته خود رسیده است و سعی دارد مراسم عروسی را هرچه بی‌نقص‌تر برگزار کند.

لازم است اضافه کنم که دیالوگ‌های خنده‌دار و کاراکتر بامزه بازیگران اصلی فیلم و البته بازیگری فوق‌العاده‌شان، شرایط را خنده‌دارتر هم می‌کند. به عبارت دیگر، دو نوع کمدی در تمام فیلم جریان دارد، یکی کمدی موقعیت که با توجه به شرایط، مکان‌ها و جای‌گیری بازیگران در آن به وقوع می‌پیوندد و دیگری کمدی دیالوگ محور؛ که با تکیه کلام‌های خنده‌داری که احتمالا در فضای مجازی شنیده‌ایم، بیننده را به خنده می‌آورد.

در ادامه باید بگویم نوع رفتار این چند رفیق در ابتدای فیلم خبر از وقوع یک خرابکاری می‌دهد که بیننده را جذب کرده و به تماشای ادامه ماجرا ترغیب می‌کند.

از طرفی وقتی دوستان رضا به مراسم وارد می‌شوند، متوجه می‌شوند که جدیت و رسمیت مراسم بیش از آن چیزی است که انتظارش را داشتند؛ آن‌ها دلشان می‌خواست در شب عروسی رضا بسیار خوش بگذرانند و «چیزی بزنند» که با وجود خانواده عروس و سختی‌هایی که رضا در راه رسیدن به مریم داشته تقریباً ناممکن به نظر می‌رسد.

از طرف دیگر با شخصیت مجتبی آشنا می‌شویم که پسر عموی داماد است و وظیفه‌اش مراقبت از دوستان رضاست که در عروسی مشکلی ایجاد نکنند. مجتبی باید اطمینان بیابد که دوستان داماد دست به کار خلافی نزنند یعنی الکل ننوشند یا مواد مخدر استفاده نکنند، اما داستان آن طور که مجتبی دلش می‌خواهد پیش نمی‌رود. 

ناگفته نماند که مجتبی تقریباً همان شخصیت ایرج در «بی‌پولی» اثر حمید نعمت‌اله را بازی می‌کند؛ جوانی که با رفتارهای نابالغانه و گاهی حتی بچگانه، خود، خانواده و دوستانش را به دردسر می‌اندازد اما همچنان بامزه و دوست داشتنی است و می توان به راحتی و با خنده او را بخشید. همچنین بهرام رادان با ریش بلند نارنجی رنگ خود می‌تواند شما را به یاد‌ زک گالیفیناکیس، کمدین آمریکایی هم بیاندازد که احتمالا برای طرفداران او خوشایند خواهد بود.

علی رغم تلاش‌های مجتبی، دوستان رضا او را به مصرف مواد مخدر تشویق می‌کنند و او هم پس از مصرف دچار اوردوز می‌شود؛ حالا دوستان رضا باید راهی پیدا کنند تا مریم از قضیه با خبر نشود به همین دلیل داماد را از مراسم بیرون می‌برند. مریم که نگران وضعیت رضا و آبروی خود در مراسم عروسی است مدام به موبایل رضا زنگ می‌زند و دوستانش هر دفعه به نوعی جالب و خنده‌دار عروس را دست به سر می‌کنند. 

در ادامه فیلم ماجراها و دردسرهای این جمع رفقا، برای هوشیار کردن رضا و بازگرداندنش به مراسم عروسی را می‌بینیم. در قسمت پایانی، فیلم صبحانه با زرافه ها به فضایی غمناک نزدیک می‌شود، اما در نهایت با ادامه دادن شوخی‌ها و به قول معروف با نگاه کردن به نیمه پر لیوان توسط کاراکترها، کارگردان می‌تواند نتیجه اخلاقی که مد نظر داشته را بگیرد.

بد نیست به این نکته هم اشاره کنم که در صحنه‌های ابتدایی فیلم، مجتبی را می‌بینیم که یک عنکبوت را می‌کشد و در انتهای فیلم دوباره با فلش بک به این صحنه بازمی‌گردیم؛ یعنی اگر مجتبی عنکبوت بیچاره را نکشته بود هیچ کدام از این اتفاقات در فیلم نمی‌افتاد و رضا می‌توانست صبحانه‌اش را به همراه مریم با زرافه ها بخورد.

یاد‌آورهای خاطره‌انگیز در فیلم صبحانه با زرافه ها برای طرفداران هنگ اور

داستان در شب عروسی رضا اتفاق می‌افتد؛ در هنگ اور هم داستان و ماجراها دقیقا روز قبل عروسی اتفاق می‌افتد، با این تفاوت که آن‌ها رسمی به نام «میهمانی مجردی» دارند که در آن دوستان داماد او را قبل از ازدواج به یک میهمانی می‌برند که قرار نیست مشابهش را در زندگی متاهلی تجربه کند. اما در فیلم صبحانه با زرافه ها ما شاهد خارج شدن داماد و دوستانش از عروسی تنها ساعاتی قبل از شروع مراسم هستیم و همین شرایط را پیچیده‌تر و اتفاقات را خنده‌دارتر می‌کند.

ببر، زرافه یا هر چیز عجیب دیگر

یکی از هیجان‌انگیزترین صحنه‌های فیلم هنگ اور، گیر افتادن با یک ببر در اتاق هتل است. حضور یک حیوان عجیب برای هیجان‌انگیز کردن فیلم کافی به نظر می‌رسد تا اینکه در فیلم می‌فهمیم ببر متعلق به مارک تایسون است و از خانه او دزدیده شده و به هتل آمده است، حالا فیلم با این اطلاعات هیجان‌انگیزتر هم می‌شود.

کارگردان در فیلم صبحانه با زرافه ها هم سعی داشته از این تکنیک بهره ببرد و با اشاره به ملاقات با زرافه ها به جذابیت و عجیب و غریب بودن آن بیافزاید، که می‌توان گفت تا حدی هم موفق شده است؛ آنقدر که حضور عجیب و هیجان‌انگیز زرافه در فیلم را در عنوان آن نیز آورده که در جذب مخاطبان هم تاثیرگذارتر باشد.

اوردوز یا هنگ اور؟

هنگ اور به معنای خماری است و در فیلم خماری به صحنه‌هایی اشاره دارد که پس از گذراندن مستی شب قبل عروسی و تمام اتفاقات ناگوار آن، به نمایش درمی‌آیند. فیلم صبحانه با زرافه ها اما به جای استفاده از الکل برای لایعقل شدن جمع دوستان، بیشتر به مواد مخدر اشاره می‌کند و با کلمه «اوردوز» به توضیح علت ناهوشیاری داماد می‌پردازد.

اینکه در هر دو فیلم داماد آنقدر ناهوشیار است که نمی‌تواند پای تلفن با عروس صحبت کند و با یک ماده خارجی برای خوشگذرانی این بلا سرش آمده، از نقاط اصلی اشتراک خماری و صبحانه با زرافه هاست که البته باعث خنده‌دار بودن هم در دیالوگ‌ها و هم در موقعیت‌هایی مثل زمین خوردن و کله پا شدن شده است. 

صبحانه با زرافه ها، فراتر از یک کمدی

فیلم صبحانه با زرافه ها یک کمدی سیاه یا دارک کمدی است که در آن بیننده با دیدن بدبیاری‌ها و حوادث ناگواری که برای شخصیت‌های فیلم رخ می‌دهد، می‌خندد. سروش صحت در فیلم صبحانه با زرافه ها با استفاده از کمدی موقعیت و همچنین استفاده از شوخی‌های جدید و ترند در فضاهای مجازی، توانسته فیلمی بسازد که علاوه بر خنده‌دار بودن با مخاطب جوان‌تر از نسل خود نیز ارتباط برقرار کند.

ناگفته نماند که او در انتهای فیلم سعی می‌کند از تمام این این ماجراهای تلخ و شیرین درس اخلاقی بگیرد و کمی جهان‌بینی خود را نسبت به مفاهیمی مثل «بخشش» و «دوستی» نشان دهد. سروش صحت تلاش کرده تا در مورد مسائل مهم زندگی هم حرف بزند تا اثر خود را از یک فیلم کمدی فراتر ببرد؛ همان کاری که با موفقیت در فیلم  جهان با من برقص نیز چند سال پیش انجام داده بود.