فیلمهای بیوگرافی سیاسی، با صحنههای بزرگ از تاریخ جهانی و داستانهای جذاب و فریبنده از افرادی که جهان را تغییر دادند، همیشه این توانایی را داشتهاند که مخاطبان را مجذوب خود کنند.
همانطور که این فیلمها به زندگی سیاستمداران بزرگ پرداختهاند، نولان نیز با فیلمهایی مانند فیلم اوپنهایمر به روایتهای بیوگرافی از افراد برجسته تاریخی پرداخته است. برای آشنایی بیشتر با آثار او، بهترین فیلم های نولان را اینجا ببینید
با توجه به رویکردهای اخیر تولیدات سینمایی، که بواسطهی آنها به طور کلی شاهد تجدید حیات در فیلمهای زندگینامهای هستیم (از ستارههای مشهور راک جهان گرفته تا گانگسترهای خشن)، جای تعجب نیست که ببینیم کریستوفر نولان در آخرین فیلمش به سراغ یک بیوگرافی سیاسی رفته است.
درامهای جنگ جهانی دوم قرار است بسیاری از چیزهایی را که زندگینامههای سیاسی را جذاب میکند به نمایش بگذارند، اما مطمئناً این اولین فیلم در این ژانر نیست که چنین ارزشی پیدا میکند. از فیلمهایی که دوران تصدی سیاستمداران مشهور را تحلیل میکنند تا فیلمهایی که با تمرکز بر رهبران اصلی جنبشهای حقوق بشر شکل میگیرند، همه این آثار قبل از دیدن فیلم اوپنهایمر در سینما، ارزش دیدن دارند.
فهرست مطالب
12) جی اف کی (JFK)
سال تولید: 1991
«جِی اِف کِی» عواقب پس از ترور کندی را به تصویر میکشد و ناامیدی دولت برای یافتن حقیقت را برجسته میکند. کوین کاستنر نقش جیم گاریسون، دادستان ناحیه نیواورلئان را بازی میکند که احتمال یک توطئه ترور را بررسی میکند که فراتر از اقدامات لی هاروی اسوالد است.
این فیلم گاهی اوقات حقایق را غیرشفاف میکند که این خود تا حدی بر اساس کتاب مورد مناقشۀ جیم گاریسون در زندگی واقعی (در مسیر ترورها) است. اما فیلم به اندازه کافی هیاهویی را که کل چشم انداز سیاسی آمریکا را در پی این رویداد گرفتار کرده بود، برجسته کرد. فیلم حتی با وجود طولانی بودن خود، با ریتم تند دیوانهکننده و انرژی بالا ، توانست مخاطبان را مجذوب خود کند.
11) معاون (Vice)
سال تولید: 2018
اکثر فیلمهای سیاسی باید روی درجاتی از فساد تمرکز کنند، خواه سوءاستفاده کامل از قدرت باشد یا انحراف اخلاقی توجیهپذیر قوانین برای منافع بیشتر. کمتر فیلمی به اندازه «معاون» از پرداختن به فساد لذت برده است.
این درام زندگینامهای، تاریخ آمریکا را با طنز سیاسی ترکیب میکند و تأثیر بیسابقه دیک چنی (کریستین بیل) را تحت ریاستجمهوری جورج دبلیو بوش (سم راکول) به تصویر میکشد که در پی حملات 11 سپتامبر، تهاجمات نظامی ویرانگری را آغاز کرد. با تدوین فوقالعاده، بازیهای جذاب و لحنی بسیار مفرح، Vice نامزد هشت جایزه اسکار شد و آدام مککی را دوباره به عنوان یک طنزپرداز سیاسی باهوش به سینمای جهان معرفی کرد.
10) جنگ چارلی ویلسون (Charlie Wilson’s War)
سال تولید: 2007
«جنگ چارلی ویلسون» دارای یک بازیگر واقعا استثنایی بود و نزدیک به 120 میلیون دلار فروخت، و با این حال همچنان یک جواهر دستکم گرفته شده و تا حد زیادی فراموش شده است. این فیلم که در دهه 1980 اتفاق میافتد، فیلم روی چارلی ویلسون (تام هنکس)، نماینده کنگره تگزاس، و تلاش های او برای تجهیز جنگجویان افغان در برابر نیروهای شوروی، تمرکز کرده است.
علاوه بر نقش چارلی ویلسون (تام هنکس) ، جولیا رابرتز در نقش جوآن هرینگ، دوست اجتماعی و همکار ویلسون، و فیلیپ سیمور هافمن در نقش گاست آوراکوتوس، یک افسر سیا که ویلسون با او دوست میشود هم ایفای نقش کردهاند. این فیلم لزوماً تبدیل به یک اثر شاهکار که مقبول منتقدان باشد، نشد -که می توانست باشد-، اما به عنوان یک کمدی درام شوخطبع که رویدادهای تاریخی را مستند میکند، اثرگذاری خود را نیز از دست نمیدهد.
9) شب خوب و اقبال خوب (Good Night, and Good Luck)
سال تولید: 2005
اگر دنبال این هستید که قبل از اوپنهایمر چه چیزی را تماشا کنید، «شب خوب و اقبال خوب» یک گزینه فوقالعاده است که با دقت، چشماندازِ ضد کمونیستی آمریکای دهه 1950 و تصاویر سیاه و سفید خیرهکنندهای را در سراسر فیلم به نمایش میگذارد. فیلم ادوارد آر. مارو (دیوید استراثایرن) و تلاش شجاعانۀ او برای ایستادگی در مقابل روشهای تهاجمی و غیرقانونی سناتور جوزف مک کارتی برای ریشهکن کردن کمونیستها در آمریکا را به تصویر میکشد.
جورج کلونی (نویسنده، کارگردان و بازیگر) با این فیلم که به صورت سیاه و سفید و حتی با استفاده از تکهفیلمهای آرشیوی از شنیدههای آن زمان ساخته شده بود، یک درس مهم، سرگرمکننده و مهم مدنی-تاریخی ارائه میدهد. این فیلم نامزد شش جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم و بهترین بازیگر نقش اول مرد برای اجرای عالی استراثایرن شد.
8) تاریک ترین ساعت (Darkest Hour)
سال تولید: 2017
شخصیتهای سیاسی همیشه بر اساس نحوه واکنش آنها در مواقعی که کشورشان به آن ها بیشترین نیاز را دارد، مورد قضاوت قرار میگیرند و تعداد کمی مانند وینستون چرچیل هستند که به این درخواست پاسخ مناسب دادهاند، فردی که با مقاومت سرسختانه درمقابل رژیم نازی، الهام بخش ملتی شد که در آستانه فروپاشی بود. فیلم، وینستون چرچیل را در اوایل دورۀ نخستوزیری نمایش میدهد، زمانی که بریتانیا با پیشروی آلمان به سمت دانکرک متزلزل شده بود.
با بازی گری اولدمن در نقش چرچیل که برندۀ جایزه اسکار شد، این فیلم این توانایی را پیدا کرد که تماشاگران را جذب خود و روی آنها سرمایهگذاری کند. فیلم با به تصویر کشیدن تهدیدی که هیتلر برای آیندۀ امپراتوری بریتانیا بوجود آورده بود، اهمیت و جذابیت فیلم را به ویژه برای افرادی که با آن فصل از تاریخ انگلیس به خوبی آشنا نیستند، بیشتر کرد.
7) مالکوم ایکس (Malcolm X)
سال تولید: 1992
تاریخ سیاسی آمریکا به هیچ وجه به کسانی که در کاخ سفید ساکن بودهاند محدود نمیشود. مالکوم ایکس بهعنوان یکی از مشهورترین چهرههای جنبش حقوق مدنی، بسیار قدرتمند و الهامبخش بود، و مالکوم ایکس در سال 1992، با بازی دنزل واشنگتن و کارگردانی اسپایک لی، این رهبر افسانهای را با نتایج خیرهکنندهای به سینما آورد.
این حماسه دراماتیک به مدت 202 دقیقه، تمام زندگی ایکس، از جمله جوانی او به عنوان یک جنایتکار کوچک، دوران زندانی بودنش، همکاریش با ملت اسلام، فعالیتهای مهم او و در نهایت، ترور تکاندهندهاش را بررسی میکند. لی که هرگز از جنجالهای ایکس دوری نمیکرد، با ترسیم پرترهای از یک زندگی باورنکردنی، میراثی را به وجود آورد که هنوز هم مرتبط با زمان حال میباشد.
6) سقوط (Downfall)
سال تولید: 2004
در حالی که آمریکاییها در حال انجام تهاجم خود به اروپای اشغال شده توسط نازیها و آزمایش سلاحهای هسته ای خود بودند، چشم انداز سیاسی در آلمان نازی دائما هولناکتر میشد. فیلم با تمرکز بر روزهای پایانی جنگ جهانی دوم و حول اتفاقات جاری در پناهگاه آدولف هیتلر (برونو گانز) در برلین پیش میرود و از نقطه نظر منشی جوانش، تراودل یونگه (الکساندرا ماریا لارا) روایت میشود. فیلم سقوط یک فیلم فوقالعاده بود.
فیلم سقوط، با اجراهای جذاب و فوق العاده، جرئت کرد سوژههایش را انسانی کند، و به تماشاگران یادآوری کند که کسانی که مرتکب چنین شرارتهای شنیعی شدند، هیولا نبودند، بلکه انسان بودند. این فیلم نامزد بهترین فیلم خارجی در جوایز اسکار شد و به یکی از شناختهشدهترین فیلمهای بینالمللی تبدیل شد.
5) فراست/نیکسون (Frost/Nixon)
سال تولید: 2008
فراست/نیکسون که از نمایشنامهای به همین نام در سال 2006 اقتباس شده بود، به طرز ماهرانهای توسط فیلمساز کهنهکار، ران هاوارد، به تصویر کشیده شد تا ارتباط صمیمی خود با تئاتر را حفظ کند ولی هرگز محدود به محدودیتهای منبع اصلی خود نمیشد. فیلم داستان پشت صحنۀ مصاحبههای فراست و نیکسون را در سال 1977، پس از رسوایی واترگیت و استعفای رئیس جمهور وقت نیکسون، دنبال میکند.
این فیلم با تحسین گستردۀ منتقدان روبرو شد و بیشتر تمجیدها در رابطه با گرایش فیلم به سمت درامی انسانی بود که با بازیهای قدرتمند مایکل شین و فرانک لانگلا به زیبایی جان گرفت. این فیلم نامزد پنج جایزه اسکار و پنج گلدن گلوب شد و به عنوان یکی از بهترین فیلمهای زندگینامهای قرن حاضر شناخته میشود.
5) گاندی (Frost/Nixon)
سال تولید: 1982
این فیلم که داستان مقاومت مسالمتآمیز مهاتما گاندی در برابر سلطۀ بریتانیا در هند را روایت میکند، ممکن است ارتباط چندانی با یک فیلم آمریکایی در زمان جنگ مانند اوپنهایمر نداشته باشد، اما به عنوان یک فیلم بیوگرافی سیاسی، کمتر فیلمی در تاریخ سینما هست که با آن برابری کند. این فیلم با بازی سر بن کینگزلی در نقش گاندی، به تعهد گاندی برای استفاده از روشهای غیرخشونتآمیز برای تحت فشار قرار دادن بریتانیا برای آزادی کشورش میپردازد.
این فیلم عمیقاً قدرتمند است و بازی کینگزلی یکی از بهترین چیزهایی است که سینما تا به حال به خود دیده است. جایزه اسکاری که بن کینگزلی برای بازی خود برد تنها یکی از هشت جایزهای بود که فیلم از 11 نامزدی دریافت کرد. این فیلم یکی قاطعترین و مشهورترین فیلم های دهه 1980 است.
3) لینکلن (Lincoln)
سال تولید: 2012
آبراهام لینکلن یکی از مشهورترین شخصیتهای سیاسی در تاریخ بشریت است و اغلب از او به عنوان بزرگترین رئیسجمهور آمریکا یاد میشود. به این ترتیب، ترسیم زندگی و حرفۀ شگفتانگیز او در ۱۵۰ دقیقه فیلم ممکن است کاری غیرممکن باشد، اما با ترکیب غیرقابل حذف استیون اسپیلبرگ و دنیل دی لوئیس، فیلم لینکلن مطمئناً اثری موفقیتآمیز بود.
این فیلم تحسینبرانگیز، تلاشهای جانکاه و ناامیدیهای پایان ناپذیری را که لینکلن برای از بین بردن بردهداری در ایالات متحده متحمل میشود را در حالی که جنگ داخلی ادامه دارد، به نمایش میگذارد. جای تعجب نیست که این یک موفقیت در فصل جوایز بود و دو جایزه اسکار را از 12 نامزدی دریافت کرد.
2) همه ی مردان رییس جمهور (All the President’s Men)
سال تولید: 1976
رسوایی واترگیت هنوز یکی از نگرانکنندهترین فصول تاریخ سیاسی آمریکا است که منجر به استعفای رئیس جمهور نیکسون شد. «همۀ مردان رییس جمهور» داستان کارل برنشتاین (داستین هافمن) و باب وودوارد (رابرت ردفورد)، دو روزنامهنگار تحقیقی واشنگتن پست را روایت میکند که حقیقت را فاش کردند و خبر رسوایی را به اطلاع عموم رساندند.
با نزدیک شدن به حقیقت، این دو روزنامهنگار با بنبستها، بهانههای نامربوط و حتی تهدیدهایی به مرگ مواجه میشوند، این فیلم به عنوان یک فیلم هیجانانگیز سیاسی مملو از رازهای پنهان است. این فیلم توانست چهار جایزه اسکار را از هشت نامزدی دریافت کند، به دقت تاریخی پایبند بود و یکی از فیلمهای شاخص سینمای دهه 70 شد.
1) پاتون (Patton)
سال تولید: 1970
در محدودۀ فیلمهای زندگینامه سیاسی/نظامی، تعداد کمی میتوانند با پاتون در دهۀ هفتاد رقابت کنند، و حتی تعداد کمی از آنها میتوانند به اجراهایی ببالند که در حد جذابیت همه جانبه جورج سی اسکات باشد. این فیلم به یک ژنرال معروف و بسیار بحثبرانگیز در زمان فرماندهی او بر نیروهای آمریکایی در طول جنگ جهانی دوم میپردازد.
پاتون یک نیروی مؤثر، اما بلاتکلیف در سراسر درگیری آمریکا در جنگ است. که در امور نظامی عالی اما از نظر سیاسی یک فرد غیرقابل پیشبینی یا کنترل نشده است. اسکات، ذات و طبیعت این مرد را به روی پرده آورد و آن را به یکی از بهترین فیلمهای جنگی و زیرکانهترین فیلمهای زندگینامهای ساخته شده تبدیل کرد.